شواهد قرآنی بوسه بر ضریح ائمه

دلایل بوسیدن و احترام کردن ضریح حرم ائمه اطهار(علیهم السلام) و تبرک جستن و نشان دادن علاقه و محبت مردم به اهل‌بیت از سوی آیت‌الله العظمی سبحانی تشریح شد.

معظم‌له در پنجمین نشست از سلسله جلسات کلام اسلامی در مشهد به معنی اصطلاحی « تبرک» و « تبرک جستن» اشاره کرده و اظهار داشتند: سنت الهی بر این است که همیشه مسببات از طریق اسباب خواسته شود.

ایشان با اشاره به اینکه قرآن کریم تبرک جستن را در شرایع گذشته نقل کرده و به آن اشاره داشته است، گفتند: یکی از این شاهد مثال‌ها درباره داستان یعقوب و پیراهن یوسف است که می‌فرماید «‌اذْهَبُوا بِقَمِیصِی هَذَا فَأَلْقُوهُ عَلَى وَجْهِ أَبِی یأْتِ بَصِیرًا وَأْتُونِی بِأَهْلِکُمْ أَجْمَعِینَ»( یوسف : 93‌) این پیراهن مرا ببرید، و بر صورت پدرم بیندازید، بینا می‌شود! و همه نزدیکان خود را نزد من بیاورید!» ایشان اضافه کردند: خدای متعال از طریق سبب غیرطبیعی هم پیراهن و هم اراده یوسف را در اینجا موثر نموده است.

این مرجع تقلید گفتند: مسبب الاسباب خداست که خیر را در یک واسطه خاص گذاشته و به اذن او موثر می‌شود.

معظم له در ادامه به آیه‌ای دیگر درباره تبرک جستن ملل پیشین اشاره کرده و با بیان اینکه بنی اسرائیل در جنگ‌های خود به صندوق حضرت موسی، تبرک جسته و عامل پیروزی خود می‌دانسته‌اند، یادآور شدند: اگر تبرک صحیح نبود خداوند برای آن بیان و تصدیقی در قرآن نمی‌آورد.

حضرت آیت الله سبحانی با اشاره به آیه «وَکَذَلِکَ أَعْثَرْنَا عَلَیهِمْ لِیعْلَمُوا أَنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَأَنَّ السَّاعَةَ لَا رَیبَ فِیهَا إِذْ یتَنَازَعُونَ بَینَهُمْ أَمْرَهُمْ فَقَالُوا ابْنُوا عَلَیهِمْ بُنْیانًا رَبُّهُمْ أَعْلَمُ بِهِمْ قَالَ الَّذِینَ غَلَبُوا عَلَى أَمْرِهِمْ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَیهِمْ مَسْجِدًا»( الکهف : 21) و اینچنین مردم را متوجه حال آنها کردیم، تا بدانند که وعده خداوند (در مورد رستاخیز) حق است؛ و در پایان جهان و قیام قیامت شکی نیست! در آن هنگام که میان خود درباره کار خویش نزاع داشتند، گروهی می‌گفتند: «بنایی بر آنان بسازید (تا برای همیشه از نظر پنهان شوند! و از آنها سخن نگویید که) پروردگارشان از وضع آنها آگاهتر است!» ولی آنها که از رازشان آگاهی یافتند (و آن را دلیلی بر رستاخیز دیدند) گفتند: «ما مسجدی در کنار (مدفن) آنها می‌سازیم (تا خاطره آنان فراموش نشود.)»اظهار داشتند: مردم برای اصحاب کهف مسجد یادبود ساختند و بر آن تبرک جستند.

ایشان در ادامه استدلال کردند: این آیه مساله تبرک جستن و مسجد ساختن در کنار قبور بزرگان، را به خوبی تفهیم می‌کند.

معظم له با بیان این پرسش که برخی ادعا دارند، تبرک جستن در قبل از اسلام بوده است، یادآور شدند: قرآن کریم اگر مطلبی را بیان کند و نخواهد تصدیق نماید، آن را نقد می‌کند.

این مرجع تقلید با بیان اینکه اگر این آیات ویژه شرایع گذشته باشد، نباید اینگونه نقل می‌شد و حتما نقدی داشت، گفتند: قرآن در نظر ما پیشواست و به عنوان اسوه، استفاده می‌شود.

ایشان به آیه «‌وَإِذْ جَعَلْنَا الْبَیتَ مَثَابَةً لِلنَّاسِ وَأَمْنًا وَاتَّخِذُوا مِنْ مَقَامِ إِبْرَاهِیمَ مُصَلًّى وَعَهِدْنَا إِلَى إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ أَنْ طَهِّرَا بَیتِی لِلطَّائِفِینَ وَالْعَاکِفِینَ وَالرُّکَّعِ السُّجُودِ‌» (‌البقرة : 125‌) و (به خاطر بیاورید) هنگامی که خانه کعبه را محل بازگشت و مرکز امن و امان برای مردم قرار دادیم! و (برای تجدید خاطره،) از مقام ابراهیم، عبادتگاهی برای خود انتخاب کنید! و ما به ابراهیم و اسماعیل امر کردیم که: «خانه مرا برای طواف‌کنندگان و مجاوران و رکوع‌کنندگان و سجده‌کنندگان، پاک و پاکیزه کنید!»اشاره کرده و اظهار داشتند: این بیان هم به دلیل تبرک و خیر داشتن است.

حضرت آیت الله سبحانی در ادامه به داستان‌هایی از پیامبر اکرم(ص) و اصحاب ایشان در تبرک جستن به ظرف آب و منبر پیامبر گرامی اسلام اشاره کرده و افزودند: این مطلب در کتاب‌های شیعه و سنی بیان شده است.

ایشان تصریح کردند: اگر تبرک جستن شرک محسوب می‌شد، صحابه به بازمانده ظرف آب «رمانه» ( جای دست) منبر رسول اکرم‌(ص) تبرک نمی‌جستند.

معظم له نفی تبرک را از زمان بنی امیه دانستند و گفتند: تبرک مساله‌ای واضح در میان امم گذشته و اصحاب رسول خدا‌(ص) بوده است.

حضرت آیت الله سبحانی با بیان اینکه دیگران تبرک جستن را مشروط به لمس کردن بدن پیامبر(ص) می‌دانند، تصریح کردند: این مطابق مکتب اشعری و بدتر از آن است که بر هیچ تاثیری به غیر خدا، قائل نیستند و تنها موثر را چه خوب و چه بد، خدا می‌دانند.

ایشان تبرک جستن مشروط فقط به لمس بدن رسول اکرم‌(ص) را رد کردند و اظهار داشتند: شیخین از عایشه اجازه گرفتند که در کنار قبر پیامبر‌(ص) دفن شوند، آیا با دو قبر کنار هم، بدنشان به یکدیگر می‌رسد و لمس می‌شود که با این کار می‌خواسته‌اند، تبرک بجویند.

معظم له در پایان به آیه «‌قُلْ إِنْ کَانَ آَبَاؤُکُمْ وَأَبْنَاؤُکُمْ وَإِخْوَانُکُمْ وَأَزْوَاجُکُمْ وَعَشِیرَتُکُمْ وَأَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ کَسَادَهَا وَمَسَاکِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَیکُمْ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَجِهَادٍ فِی سَبِیلِهِ فَتَرَبَّصُوا حَتَّى یأْتِی اللَّهُ بِأَمْرِهِ وَاللَّهُ لَا یهْدِی الْقَوْمَ الْفَاسِقِینَ‌» (‌التوبة‌: 24‌) بگو: «اگر پدران و فرزندان و برادران و همسران و طایفه شما، و اموالی که به دست آورده‌اید، و تجارتی که از کساد شدنش می‌ترسید، و خانه هائی که به آن علاقه دارید، در نظرتان از خداوند و پیامبرش و جهاد در راهش محبوبتر است، در انتظار باشید که خداوند عذابش را بر شما نازل کند؛ و خداوند جمعیت نافرمانبردار را هدایت نمی‌کند!"،  اشاره و تصریح کردند: علاوه بر تبرک جستن اظهار علاقه و محبت از دیگر دلایل بوسیدن و احترام کردن ضریح حرم ائمه و... است و این عمل از روی عبادت و بندگی نیست.

بهترین نوع تلاوت قرآن

محسن باد پا، کارشناس علوم قرآن، با بیان اینكه خشیت در برابر آیات قرآن بهترین نوع تلاوت است، گفت: در حال حاضر، خشوع در تلاوت قرآن خیلی كمرنگ شده و بعضی از قاریان با اینكه صدای خوبی دارند، تجوید را فدای زیباخوانی كرده‌اند

به گزارش خبرنگار فارس، توانا، محسن بادپا در نشست بررسی و كاربردی كردن خشوع در برابر آیات قرآن كه با همكاری شورای عالی انقلاب و بخش نهادها و مؤسسات نمایشگاه بین‌المللی قرآن كریم برگزار شد، با تاكید بر اینكه زیباخواندن قرآن، بالاترین ارزش است، اظهار داشت: قاری نباید تنها هدفش زیباخوانی باشد، بلكه باید كسانی را كه به قرائت قرآن گوش می‌دهند را تحت تأثیر قرار دهد.

وی تصریح كرد: در زمان حضرت محمد (ص) این شبهه ایجاد شده بود كه كسی كه در زمینه قرائت قرآن دارای نفس بلند است و زیبا می‌خواند، باید مورد توجه قرار بگیرد؛ در صورتی كه از دیدگاه پیامبر (ص) بهترین قاری كسی است كه هنگام تلاوت آیات، خشوع داشته باشد و بدین ترتیب این حس به مخاطبان منتقل شود.

بادپا گفت: خوف و خشیت به هم نزدیك و به معنای حس كردن مقام و شأن خداوند هستند، اما تفاوت این دو بر مبنای ترس از خدا است؛ نه از سر خطر.

وی تصریح كرد: اصولا در هر عبادتی، خشوع لازم است و تلاوت قرآن چیزی جز خشیت در برابر خداوند نیست.

این كارشناس قرآنی گفت: خشوع در آیات قرآن این نیست كه آرام بخوانیم تا كسی متوجه نشود؛ بلكه باید طوری تلاوت كنیم كه وقتی كسی می‌شنود از حالت قاری احساس كند كه وی به آیات قرآن خشوع دارد.

وی گفت: متأسفانه در حال حاضر، خشوع در تلاوت قرآن خیلی كمرنگ شده و بعضی از قاریان با اینكه صدای خوبی دارند، تجوید را فدای زیباخوانی كرده‌اند؛ كه باید به این نكته بسیار توجه كرد. چرا كه زیباخوانی در حال ترویج است، در حالیكه خشوع در برابر آیات نادیده گرفته می‌شود.

وی با تاكید بر اینكه باید كلام خدا را زیبنده خواند، تجوید را یكی از آداب خشوع دانست.

بادپا صوت و لحن را یكی دیگر از آداب خشوع دانست و گفت: از حضرت علی (ع) سئوال شد كه چه نغمه و صوتی برای تلاوت قرآن مناسب است و ایشان فرمودكه قرآن حتما باید با لحن عربی خوانده شود و آواز آن مثل نوحه نباشد.

وی شناخت درست از حركات را یكی از نكاتی دانست كه می‌تواند در زمینه تلاوت قرآن با لحن عربی موثر باشد.

این كارشناس قرآنی گفت: ادای درست حروف، معرفت به آیات قرآن و جدی گرفتن پیام‌های این كتاب آسمانی و نیز احساس خشوع در برابر پروردگار از جمله نكاتی است كه باید مورد توجه قرار گیرد؛ بنابراین كسی كه نسبت به آیات و مفاهیم خشوع پیدا نكند، غافل است.